હીંચકો...

૧૩ વરસ સુધી હું ચરોતર ના ખેડા ગામે રહ્યો આમ, તો ખેડા નગરપાલિકા છે પણ હું તો એને ગામડું જ ગણું...ખેડાના અમારા એ ઘર માં એક હીંચકો(અત્યાર ના જેવો નહિ, ખાલી પાટિયું જ લગભગ ૩ફૂટ બાય ૫ ફૂટ નું પાટિયું જ ) બસ એ જ અમારા માટે રમવાનું મેદાન, ગામ માં વીજકાપ પણ ખરો એટલે હવા માટે પણ શ્રેષ્ઠ જગ્યા...મમ્મી બપોરે રમવા બહાર ના જવા દે એટલે હીંચકા પર જ રમીએ....હનુમાન ચાલીશા પણ એના પર જ ગોખી છે....અને ઉનાળુ રાજા ઓ માં તો એ અમારી ગાડી અને એ જ અમારું પ્લેન....પગ થાકી જાય ...એટલા બધા ઊંચા હીંચકા ખાઈએ...એકવાર લય માં આવી જાય પછી તો આપણે આઘા પાછા થઈયે ને હીંચકો ચાલુ જ રહે....બસ એકદમ જ આજે હીંચકો યાદ આવી ગયો....ને નીચે ની કવિતા લખાઈ ગઈ....

હીંચકો...
સ્વપન નું વિમાન...
મારી 'મા' કામ માં હોય ત્યારે મા નો ખોળો બની ને મને ઝુલાવે
સાથે સાથે સપના ઓ પણ ઝૂલે...
ઉંચાઈ ને આંબવાની ઈચ્છા કદાચ એણે જ આપી હતી...
ચી...ચુ...ડ...ચીચુડ....એ જ અમારા માટે હીપ-હોપ કે રોક મ્યુઝીક..
હેય...આ હમણા હમણા નીકળેલા 'બ્રૈન પાવર એ.સી.'
ની ઠંડક એની સામે ક્યાંય પાણી ભરે...
ઊંઘ પણ એવી આવે કે હેય....
રીસાયા હોઈએ તો દાદી ને પેઠે મનાવે પણ ખરો...
અને દાદાની વાર્તાઓ જે આ જીવન ઘડ્યું છે
એમાં પણ આ હીંચકા નો ફાળો મહામૂલો...
મારા મનના તળિયા ને પણ ફંફોસે એવો તો ગોતાખોર...
સુખ અને દુ:ખ ની બધી વાતો કઢાવી ને જ ઝંપે...
રડતા રડતા ક્યારે હસાવી દે એ જ ખબર ના પડે...
ગ્રામ્ય જીવનનું પ્રતિક...હવે મારી આંખો માં ઝૂલે છે ને
દિલ ને રડાવે છે....

-© મનન ભટ્ટ